बाप - जाणन्याचा एक छोटासा प्रयत्न.

 "खरच लिहायची गरज आहेच बाप या व्यक्ती रेखेवर पण अजून शोध लागलाच नाही बाप सांगता येईल अश्या शब्दांचा."

 मी खूप पुस्तके वाचली पण बाप कुठे वाचु शकलोच नाही,  कारण बाप या व्यक्तीचे चरित्र कोण्या कवीला शब्दात लिहायला कधी जमलेच नाही,

 

 भेगाळले जरी पाय इजा त्याला कधी झालीच नाही,

 इजा पचवू शकणार नाही असा बाप मी कधी पाहिलाच नाही,

बिना चापलीचा पळतो तरी तो कधीच थांबत नाही,

डोक्यावर असेल कितीही ओझे तो कधीच वाकत नाही,

नाही रडता येत ओ त्याला कधीच आई सारखं,

कारण पावसात रडून मुलांसाठी छत्री व्हावं लागतं,

 

 अरे विचारा त्या मुलाला ज्याच्यावर बाप नावाचे छत्र राहत नाही,

 कारण बापा शिवाय मुलगा कधी मुलगाच राहत नाही,

 

 अरे बघा त्या मुलीची अवस्था बाप नसल्यावर लोकांची नजर कशी असते, 

 बाप या शब्दाची ताकद तिला बाप नसल्यावर समजते,

 

 फाटलेली असते ओ चप्पल जरी तशीच घालून फिरतो,

  अन् मुलाची चप्पल तुटण्या आधीच एक चप्पल घेऊन येण्यासाठी झुरतो, 

  

  नाहीच करत आपली पर्वा तो कधीच ,

  कारण माहीत असते त्याला माझे कष्ट थांबले की मुलाचे शिक्षण ही राहील मधिच,

  

   थिगळ्याचे बनियान घालूनच फिरतो इकडे तिकडे काय म्हणावं याला,

  अन् मुलाच्या शर्टचे एक छिद्र ही पाहवत नाही त्याला,

  

  आपण लहान असताना ज्याचे एक बोट पकडून चालतो,

  त्याच व्यक्तीला आपण मोठे झाल्यावर  हात दाखवून लांब सारतो,

  

 अरे बाप समजून घ्यायचा असेल तर बाप व्हावेच लागेल,

 भाजले जरी पाय तरी अश्रूंचा गारवा त्याला द्यावाच लागेल,

 मुलांचे गुणपत्रक बघून कधी कधी तो आपलेच गुणपत्रक समजून नाचतो,

 नाही वाचता येत गुण पण एक शाबासकी ची  थाप मात्र मुलाच्या पाठीवर मारतो,

 

सांगा आपले स्वप्न मुलांच्या डोळ्यात बघणारा आजकाल अडाणी कसा असू शकेल,

आहो मागून बघा त्याला कधी रक्त  आटलेल्या रक्तातून ही  एक रक्ताची बॅग देणारा बापच असू शकेल,

बाप मेल्यावर मुलगा कधीच जळत नसतो, 

पण मुलगा गेल्यावर जो जिवंत पणी जळतो तो बाप असतो

दगडातला देव तर सर्वानाच दिसतो अगदी डोळे बंद करून  ही,

आणि घरातला देव का दिसत नाही मंग डोळे उघडे असूनही,

सांगू शकेल का कोणी मला 

जो मुलांना एक घास  देण्यासाठी रात्र अन् दिवस तडफडतो,

तोच बाप आज वृद्ध आश्रमात का सापडतो ?